Печальная новость пришла из Беларуси — вечером 2 марта 2014 года ушел из жизни великий сын белорусской земли, замечательный поэт и переводчик, глубокий знаток души человеческой Рыгор Барадулин.
Рыгор Барадулин прошел большой жизненный путь. Совсем недавно, чуть более недели назад, ему исполнилось 79 лет. Свою творческую деятельность он начал в 1953 г., когда на страницах газеты «Чырвоная змена» увидели свет его стихи. В 1959 г. вышел первый поэтический сборник Рыгора Барадулина «Маладзік над стэпам» («Месяц над степью»). Всего за годы жизни было опубликовано около 70 сборников Рыгора Барадулина.
Перу Рыгора Барадулина принадлежати переводы на белорусский язык произведений мировой поэтической классики — Александра Сергеевича Пушкина, Пабло Неруды, Гарсиа Лорки, Адама Мицкевича и многих других поэтов разных веков і народов.
Пройдут годы, сменятся поколения, улягутся политические страсти и забудутся мелкие обиды, но дети земли белорусской будут вновь и вновь открывать удивительный и очаровывающий поэтический мир Рыгора Барадулина. Уверен в этом.
Вечная память!
Сергей Филонов
Рыгора Барадулін
Чалавек не ўзнікае так...
Чалавек не ўзнікае так —
Ён збываецца, адбываецца
Як ратай,
Як дзівак,
Як мастак,
Ад якога свет адбіваецца.
Чалавек не знікае так,
Бы ў кішэні вякоў пятак.
Ён сціраецца аб дарогі,
Разбіваецца аб адчаі,
Пераходзіць ва ўсе трывогі
Веку,
Што яго прыручае.
Перш чым вочы заслоняць векам,
Чалавек хоча стаць чалавекам.
Рыгора Барадулін
Трэба дома бываць часцей
Трэба дома бываць часцей,
Трэба дома бываць не госцем,
Каб душою не ачарсцвець,
Каб не страцiць святое штосьцi.
Не забыць, як падвялы аер
На памытай падлозе пахне,
Як у студню цыбаты асвер
Запускае руку да пахi.
Не забыць сцежкi той, што цябе
На дарогу выводзiла з дому,
Што ў хаце там быў рубель
У цане i па курсу старому.
Не забыць, як марозам злым
Клямка пальцы пячэ балюча
I адкуль на стале тваiм
Бохан свежага хлеба пахучы.
Помнiць свой на iржышчы цень,
Не забыць, як завуць суседа,
Не забыць, як пяе пад дзень
За вясёлым сталом бяседа.
Помнiць кожнай маснiцы спеў,
Кожны кут у прыцiхлай хаце.
Лёсу дзякаваць, што паспеў
Ты пачуць блаславенне мацi.
Трэба дома бываць часцей,
Трэба дома бываць не госцем,
Каб душою ты стаў чысцей
I не страцiў святое штосьцi.
Зімовая раніца
Аляксандар Пушкін
Пераклад Рыгора Барадуліна
Мароз і сонца; дзень цудоўны!
Яшчэ ты дрэмліш, друг чароўны -
Красуня, уставай, пара:
Даруй пяшчотнаму дакору -
Сустрэць паўночную Аўрору
Прыйдзі, як поўначы зара!
Учора, помніш, завіруха
Імгліла неба, выла глуха;
Пабляклай плямай з вышыні
Праз хмары поўня ледзь жаўцела,
І ты журботная сядзела
А сёння ... у акно зірні:
Пад сінізной нябёсаў сцішна
Кілімамі велікапышна
Зіхотна стылы снег ляжыць;
Празрысты лес адзін чарнее,
Праз іней елка зелянее,
І рэчка пад ільдом блішчыць.
Бурштынным водсветам наўкола
Пакой асветлены. Вясёла
Трашчыць запаленая печ.
І цепліць думкі жар ляжанкі.
А ведаеш: кабылу ў санкі
Ты мне запрэгчы не пярэч.
Па роўні ранішняга снегу,
Друг любы, аддамося бегу
Каня, што нецярпліва мкне,
Праведаем палі пустыя,
Лясы, нядаўна скрозь густыя,
І бераг той, што любы мне.
Фото с сайта: © baradulin.by